تا به روزم چشم بر بام و در آن خانه بود

نرگسش بر گوشهٔ دستار خوش ترکانه بود

آنچنان می شد که گویا از همه بیگانه بود

این زمان معلوم ما شد کان همه افسانه بود

اتحاد شمع برق خرمن پروانه بود

عشق بر هر دل که زد آتش چو من دیوانه بود

کاین می مرد افکن امشب تا لب پیمانه بود