یکی میل است با هر ذره رقاص

رساند گلشنی را تا به گلشن

اگر پویی ز اسفل تا به عالی

ز آتش تا به باد از آب تا خاک

همین میل است اگر دانی ، همین میل

سر این رشته های پیچ در پیچ

از این میل است هر جنبش که بینی

همین میل است کهن را درآموخت

همین میل آمد و با کاه پیوست

به هر طبعی نهاده آرزویی

برون آورده مجنون را مشوش

ز شیرین کوهکن را داده شیون

ز تاب شمع گشته آتش افروز

ز گل بر بسته بلبل را پر و بال

غرض کاین میل چون گردد قوی پی

وجود عشق کش عالم طفیل است

نبینی هیچ جز میلی در آغاز

اگر یک شعله در خود سد هزار است

شراری باشد اول آتش انگیز

تف این شعله ما را در جگر باد

ازین آتش دل آن را که داغیست

کسی کش نیست این آتش فسرده ست

اگر سد آب حیوان خورده باشی

مدار زندگی بر چیست برعشق

ز خود بگسل ولی زنهار زنهار

به عین عشق آنکو دیده ور شد

هنر سنجی کند سنجیدهٔ عشق