از آن می شفقی رنگ یک دو جامم ده

دوام دور فلک بین و بی وفایی عمر

ز دور صبح ازل تا دوام شام ابد

از آن می ای که کسب کند ماه و مهر نور از او

اگرچه از نگه چشم مست مخمورت

نه بیم از عسس و نی ز شحنه ام خوف است

اگرچه باده حرام است و مال وقف حلال

من خراب کجا و نماز و روزه کجا

ز داغ دل دگر از عشق غم فزایم کن

شب است و وجه میم نیست لطفی کن