از دوستان چه دید که دست عدو گرفت؟

مستم نمی شود، که به این عطر خو گرفت

افسوس! گریه آمد و راه گلو گرفت

شد آشنای چشم من و وام ازو گرفت

آری، ز شبنم است که گل آبرو گرفت

نه غنچه خنده کرد و نه گل رنگ و بو گرفت

یا آن شهید عشق که از خون وضو گرفت؟

همچون صبا سراغ مرا کو به کو گرفت

کاین شمع دلفریب ز چشم تو سو گرفت