من می گریزم از تو و از عشق گرم تو

ای آفتاب عشق نمی خواهمت دگر

بر سینه دست می نهی و می فریبیم

یعنی که سر به سینهٔ پر مهر من بنه

در پاسخت سر از پی حاشا برآورم

با این دل رمیده ، نیازم به عشق نیست

من در میان تیرگی تنگنای خویش

سر خوش ، از این سیاهی و شادان از این مغاک

خفاش خو گرفته به تاریکی ی غمم

بر من متاب ، آه ، تو ای مهر دلفروز