آفتی شد به جان طفلی خرد

جان به جان آفرین خویش سپرد

خلق از این ماجرا خبر دادند

شیون و آه و ناله سر دادند

بر سر نعش طفل رفت از هوش

خیره در طفل ماند ، لال و خموش

که : به درد شما دوا بخشم

غم چه دارید ؟ خون بها بخشم

زر به هر درد بی دواست ، دوا

داغ را زر ، دوا کجاست ، کجا ؟

بود پیدا که غیر عصیان نیست

پنجه با زورمند ، آسان نیست

زانکه جز آن چه رفت ، چاره نبود

طفل را هستی ی دوباره نبود

دوستی بی خبر ز یار و دیار

آمد از بهر پرسش و دیدار

خانه را با گذشته کرد قیاس

روی در بود پرده یی کرباس

سخت در چشم زن بعید آمد

کاین تجمل چسان پدید آمد ؟

که چه پرسش به دیدگان زن است

وای ! این خون بهای طفل من است