به وصل از سوی یار آمد اشاره

نظر قربانی از ماه و ستاره.

درو هر خواهشی چون کهکشانی

بمانی، عشق ِ خواهش زا، بمانی!

پریشان گرد ِ سامان توأم من

مران از در! که مهمان توأم من.

نوشته بر کتیبه شرح ِ دوری

صبوری کن، صبوری کن، صبوری...

بگو مهتاب هم، باری، نباشد

نباشد، گر به دیداری نباشد.

میان ما جدایی، قاف و تا قاف

حریر ِ خامه دوز و تور ِ گلبافت.

گُلم، باغم، بهارم خواهد آمد

گشایش ها به کارم خواهد آمد.

نه تنها رنگ ِ رخ، بل رنگِ «هر هفت»

که لرزد سینه در دیبای زربفت.

چو خورشید فلک روشنگر آمد

به محفل تا درآمد شب سرآمد.