آمدی و آمدی و آمدی

خنده به لب، بوسه طلب، شوخ چشم

سایه صفت آمدی و بیقرار

نرگس من بودی و جای تو شد

یک شرر از مجمر لب های تو

بوسهٔ دیگر ز لبت غنچه کرد

گرمی ی ِ آغوش ترا می چشید

عطر نفس های ترا می مکید

مست ز خود رفتم و باز آمدم

عشق تو را یافت که چون خون شرم

رعد خروشید و زمین ها گداخت

سینهٔ من ساز نواساز شد

رقص کنان پیکر اهریمنی

خندهٔ او تندر توفنده شد

نعره برآورد که دیدی چه خوب

شعلهٔ شهوت شدم و بی دریغ

دیدهٔ من باز شد و بازتر

در پس آن چهرهٔ اهریمنی

ناله برآمد ز دلم کای دریغ

وای خدایا ز پی سرزنش