دیشب ز آشتی به برم تنگ خفته بود

گه بوسه وام داده و گاهی گرفته بود

گل های بوسه بر سر و رویم شکفته بود

این راز اگرچه در دل تنگم نهفته بود

آن دل که می طپید به صد شور گفته بود

آن دانه های دُر که شب هجر سفته بود.