باور نداشتم که چنین واگذاریم

آمد بهار و عید گذشت و نخواستی

چون سبزهٔ دمیده به صحرای دوردست

خونم خورند با همه گردنکشی، کسان

هر کس، نسیم وار ز شاخم نصیب خواست

عمری گذاشتی به دلم داغ غم، بیا

با آن که همچو جام شکستم به بزم تو