به دشت خاطر سردم نشان پایی چند

کتاب ِ هستی ی ِ ما را مخوان که در او نیست

حکایتی است ز آغوش و بوسه و لب کشت

ز دوستی که در او بسته ایم دل همه عمر

لبم که خوابگه بوسه های ننگین است

ز جرعه نوشی ی خود نیستم خجل که تو را

دریده دامن و آلوده جان و بی آزرم

وفا و ساده دلی، عشق و ناشکیبایی

ز جست و جوی حقیقت به خاطر سیمین