بر شاخهٔ ارزانم، صد بند بلا بسته

گر پای مرا بسته، از راه وفا بسته

دمسردی ی ِ او ما را، این گونه چرا بسته،

از سُرب مگر باری، بر دوش هوا بسته

یا مرغ فغان مرده یا گوش خدا بسته

قندیل ثریا را، بر طاق فضا بسته

خورشید که صد سوزن، بر سر ز طلا بسته

رخ از همه سو پنهان، در از همه جا بسته

گیرم ز وفا بسته، دانم به خطا بسته.