برگ پاییزم، ز چشم باغبان افتاده ام،

اشک ابرم کاینچنین بر خاک ره غلتیده ام

قطره یی بر خامهٔ تقدیر بودم - رو سیاه -

جای پای رهرو ِ عشقم، مرا نشناخت کس

روزگاری شمع بودم، سوختم، افروختم

کوه پا برجا نِیم، سرگشته ام، آواره ام

شاخهٔ سر درهمم، گر بر بلندی خفته ام

استوارم سخت، چون زنجیر و رسوا پیش خلق

قطره یی بی رنگ بودم، نور عشق از من گذشت

آه، سیمین، نغمه های سینه سوز عشق را