نشکفته گلی همچو تو در گلشن تبریز

این بود مرا فایده از دیدن تبریز

وای عقل! تو هم بر سر این واقعه مگریز

افسوس کنان، لب به تبسم، شکر آمیز

وز روی کرم گفت که: ای دلشده، برخیز

کردم گهر اشک، من مفلس بی چیز

خوش باش که من رفتم و جان گفت که : من نیز