بر جان، شرار عشفت، خوش می کشد زبانه

دیشب دل پریشم، تا صبح، شکوه می کرد

خواهم که چون سکندر، گرد جهان بگردم

فرهاد، بهر شیرین، گر کَند جوئی از شیر

وقت صبوحی آمد ای ساقی سحر خیز