غمت شود به دل من فزون، دقیقه دقیقه

هر آنچه خون به دلم شد ز اشتیاق جمالت

هر آن دلی که به دام کمند زلف تو افتد

هلاک می شدم از تیر ناز او، به نگاهی

چه فتنه ایست به چشم سیاهکار تو، ای مه؟

که را شهید نمودی به رهگذار، که ریزد

ز ضرب تیشهٔ فرهاد و تیر غمزهٔ شیرین

پس از حکایت مجنون ز عشق و از غم لیلی

ز کلک نغز صبوحی شکر ز خامه بریزد