ار رخت پنهان بنور خویشتن

با دو عالم بی دو عالم دایماً

در ظهورت هر دو عالم بر دوام

مدتی با کس نمیکرد التفات

باز چندی در تماشاگه ذات

از تماشای بحر ذات خود

خود بخود دارد خود بدتاز خود

تا کند بر خود تجلی هم ز خود

چون شعوری یافت بر غایات ذات

دید در خود بحر های بیکران

جمله کارستان خود در خود بدید

زان سبب در وی سرورس شد پدید

عزم سحرا کرد ناگاه از سرور

بر سر ره بیخبر افتاده دید

آن بت عیار من بی ما و من