از آنکه یار کند جلوه بر الولابصار

بگاه عرض تجلی جمال چهره یار

ولی چو دیده نباشد کجا شود نظار

ترا که گوش نباشد چه حاصل از گفتار

ضفای چهره او دید با وجود غبار

غبار شرک که تا پاک کرد از زنگار

روان تو دیده دل را به پیش دل بیدار

از آنکه حسن ترا مغز نیست آینه دار