من بدو میرسم اما تو که دیدن نتوانی

عاشق پا به فرارم تو که این درد ندانی

یک نظر در تو ببینم چو تو این نامه بخوانی

که غزالی به نوای نی محزون بچرانی

خواهم ای باد خدا را که به گوشش برسانی

ای فلک زهر عقوبت به حبیبم نچشانی

چشم دارم که دگر دامن نفرت نفشانی

ترسم این آتش سوز از سخن من بنشانی

شهریارا تو بدان تشنه جان سوخته مانی