نالد به حال زار من امشب سه تار من

ای دل ز دوستان وفادار روزگار

در گوشه غمی که فراموش عالمی است

اشک است جویبار من و ناله سه تار

چون نشترم به دیده خلد نوشخند ماه

رفت و به اختران سرشکم سپرد جای

آخر قرار زلف تو با ما چنین نبود

در حسرت تو میرم و دانم تو بی وفا

از چشم خود سیاه دلی وام میکنی

اختر بخفت و شمع فرومرد و همچنان

من شاهباز عرشم و مسکین تذرو خاک

یک عمر در شرار محبت گداختم

جز خون دل نخواست نگارندهٔ سپهر

زنگار زهر خوردم و شنگرف خون دل

در بوستان طبع حزینم چو بگذری

من شهریار ملک سخن بودم و نبود