ای طلعت توخنده به خورشید و ماه کن

خال تو آتشی است دل آفتاب سوز

یعقوبها ز هجر تو بیت الحزن نشین

نخل قد بلند تو بنیاد سرو کن

از شانه آشیان دل ما بهم مریز

پیرخرد که مسئله آموز حکمت است

بهجت گدای حسن تو شد شهریار عشق