گر در طلب اوئی ناگه به برت آید

گر آینهٔ روشن اندر نظری آری

آن به که تو عمر خود در عشق کنی صرفش

ای عقل تو مخموری ، ما عاشق سرمستیم

در هر چه نظر کردم چون اوست که می بینم

تا نور جمال او در دیدهٔ ما بنمود

گفتار خوش سید هر کس که بخواند خوش