گوئیا ما را به مأوا می کشد

خوش بود دلبر که ما را می کشد

و از خیالش سر به سودا می کشد

عاشقان را خوش به مأوا می کشد

صورتش بر لوح اشیا می کشد

این کرم بین حق تعالی می کشد

خاطر سید به آن جا می کشد