نور چشم او از آن بر چشم ما بنشسته است

تا ابد جان همچنان با حضرتت پیوسته است

ای خوشا وقت کسی کز این و آن وارسته است

عقل مخمور است و دور از عاشقان دلخسته است

زآنکه او از بندگی شاه رندان خسته است

از کرم عیبش مکن کز خود به خود وابسته است

ساغر و پیمانهٔ ما را به هم بشکسته است