چشم نابینای ما از او بینا شده

آفتابی رو به مه بنموده در دور قمر

آب چشم ما به هر سو رو نهاده می رود

دل به دست زلف او دادیم چون ما صد هزار

ما بلای عشق او آلاء و نعما گفته ایم

عشق آمد شادمان و عقل و غم بگریختند

سید ما عاشقانه ترک عالم کرد و رفت