رندان باده نوش که با جام همدند

حقند اگر چه خلق نمایند خلق را

دانندگان حضرت ذات و به ذات او

بیشند از ملایک و پیشند از همه

ظاهر به هر مظاهر و باطن ز عقل و وهم

مستان درد خواره و رندان دردمند

باقی لایزالی و فانی لم یزل

معشوق و عاشقند و می و جام و جسم و جان

روح الله اند در تن مردم چو جان روان

نوشند می ز جام غم انجام ما مدام

جمعند عاشقانه و با دوست روبرو

شمعند و روشنست که قایم ستاده اند

در عاشقان به چشم حقارت نظر مکن

نقش نگین خاتم ختم رسالتند

سلطان کاینات و غلامان سیدند