وانکه هستند در سخن منحول

از عروض و علل زنند نفس

در افاعیل و در مفاع و فعول

کرده انجام بیت زا آغاز

یک قصیده دویست جا خوانده

شده قانع به یک دو دسته تره

یک دو فصل رکیک کرده ز بر

بر خبّاز و کلبهٔ هرّاس

بر اسکاف و درزی و خفّاف

همگان مدح ناسزا گفته

دُر و خرمهره جمع کرده به هم

خلق از افعالشان شده رنجور

نه هرآنکس که یک دو بیت بخواند

باشد آنکس سخنور و شاعر

کیر خر خلق را مناره بود

هست یکسان چو پشت آینه روی

خلق از ایشان همیشه در رنجند

بگذر از ذکر جاهلان کردن

بی زبانان پُر زبانانند

شاه اگر کارها گزیده کند

خلق از این غم به جمله باز رهند

همه ترک غزاند غارت دوست

در هر آن خانه ای که ره یابند

ایزد این قوم را هلاک کناد

چند از این جری بر مثالبشان