دور از این شهر وز نواحی وی

کادمی شد چو گرگ مردم خوار

خُرد فرزند خویش را بریان

خون همشیره را حلال چو شیر

سگ مرده که مردم آن نخرید

نزدم آمد ز روی دل تنگی

تو دعایی بک که من کردم

رو تو بگذار تا بود تنگی

هیچکس نیست ایچ کس را هیچ

سر نگوسار لای لاانساب

که قرابت قرابه دارد و سنگ

لیک نبود چو دیو شد دلبند

از درون زشت و وز برون عورست

سرِ او پای و سخت او نرمست

پای دل کرد خاک بر سر او

از پی صحبت جوانمردان

خُم مادر اضافت نسبی