تا نگرید سنان چون آتش

تیغهای نیام فرسوده

هیزم افزای صحن دوزخ را

کان قوی باعثیست بر اقدام

گردن گردنان گردون زن

این شرف ز آسمان دریغ مدار

نتوان کرد پشت کاف چو قاف

نام بد دل ز بیم ننگ شود

زود پیدا شود ز مرد سه نان

گردن سرکشان به دار برآر

تیغ کوتاه را دراز کند

صورت یوسفی و آینه میغ

که دو سر در یکی کُله نه نکوست

سوی بالش بری نباشد زشت

تنگ باشد یکی سپهر و دو ماه

جامهٔ تخت کهنه شد نَو کن

بت صورت شکست بسیاری

بت معنی شکن کنون یک چند

بت معنی به سومنات دلست

زمزم و رکن او مبارک و چُست

حسد و بغض و آنچه هست چنین

هست یک بت به صورت و بنیاد

تیغ در نه چو احمد تازی

شمع توحید را منوّر کن

گل این بام و بوم ششدر کن

لذّت چار طبع و پنج حواس

شش و پنج و چهار و سه دو و یک

یک جهت کن چو عالم توحید

از سوی چهار طبع در دربند

قوتشان ده ز باغ هشت بهشت

یک خرد را به مصطفی بسپار