کابر بر خلق شد به باران زُفت

ابر گر زفت گشت ما رادیم

که نه ما در سخا ز ابر کمیم

نام ما هست اگر نم او نیست

دست ما را که در سخا بسته است

پنج و چار و سه را بینباریم

تا بر ایشان گهر برافشانیم

به گه قحط مُعطی نانیم

وین خزاین همه عطای شماست

سگ بُوَد این چنین امیر نه شیر

باز بهرام وقت بادافراه

به مدارا ز شیر شیر بدوش

شیر کشتن به خلق آهو ناف

ورنه پیمان و عهد بشکستی

ظلم ازین مملکت برآرد گرد

نایب کردگار و پیغامبر

یار دجّال و نایب نمرود