مجلسی بس به رونق و سوزی

گفت آن صدر دین و فخر زمن

بوالمفاخر محمّد منصور

زان عبارت به دل برآسودم

دُرّ معنی درو به رمز افشاند

که به جایی مگر که پیر و مرید

دیو را اندر آن دفاعی بود

درگذشتند از حلال و حرام

زانکه از شوق بود با آلت

زیر زنّار بر میان بسته

بسته زنّار بر میانت چیست

سِر چو دیدی خموش باش خموش

روضهٔ روح را چو انهارست

بستن کُستی است آیینم

کار او پیش صدر دین غدرست

پیش کو شرّ و فتنه انگیزد

تا ز پندار بد شود بیدار

از کجا نیم ذرّه دین دارد

دام دیوی نه حلّهٔ حوری

نشناسد کسی ز جمله بشر

از ره جهل و حمق برخیزد

باز دارم ورا به لیل و نهار

هم به خود نبود از بطر نظرش