از همه شاعران به اصل و به فرع

شعر من شرح شرع و دین باشد

قسم من دان ز جملهٔ شعرا

قدر من کم کند عدو گه گاه

کی شود ز آفت دبیر و قلم

کس بنگرفت ماهی از تابه

حایض او من شده به گرمابه

مرغ خانه که اندر آب افتاد

بندهٔ دین و چاکر ورعم

همچو آبم به هرکجا باشم

من شناسم که چیست نور شراب

آب نایافته گران باشد

آب چون کم بود به جان جویند

آنگهی کاب را عزیز کنند