ای خداوند قایم و قدّوس

از تو چیریم و بر تو چیر نه ایم

سوی ما گرچه هیچکس کس نیست

دین مان داده ای یقین مان ده

گرچه بر نطع نفس شهماتیم

کسی از بد همی نداند به

ای مراد امل نگاران تو

ای نهان دان آشکارا بین

همه امید من به رحمت تست

جگر تشنه مان ز کوثر دین

نیست نز دانشی و نز هنری

هرچه بر من قضای تو بنوشت

هستم از هرکه هست جمله گریز

بلبل عشق را ز گلبن جست

باز ناز من از طریق نیاز

ملکها راند هرکه سوی تو راند

که رساند به من سخن جز تو

نخری بوی رنگ و دمدمه تو

عجز و بیچارگی و ضعف خری

رنج بر درگه تو آسانیست

همه را کُش تو از برای همه

از تو برتافتن عنان اَمَل

صورت قهر در دلش روید

سیرت ما ز صورت اشرار