هرکه خواهد ولایت تجرید

از درونش نماید آسایش

آن ستایش که از نمایش اوست

بر درِ شه گدای نان خواهد

عاشقان جان و دل فدا کردند

در طریقت مجرد و چالاک

زانکه در عرصهٔ معالم عصر

ای برادر بر آذر تجرید

سگ دون همت استخوان جوید

مرد عالی همم نخواهد بند

قصه کم گوی و عاجزی پیش آر

تو به گوهر گرفته ای رفعت

هرکه را عالیست همّت او

وآنکه دون همتست همچون سگ

کشف اگر بند گرددت بر تن

گر همی روح خواهی از تن فرد

کی ز لاهوت خود بیابی بار

با تو و بود تو خرد تیره است

زانکه عیسیت را سوی لاهوت

نیست کن هرچه راه و رای بود

تا ترا بود با تو در ذاتست

ور ز ذات تو بود تو دورست

ای خرابات جوی پر آفات

نفس تست آنکه کفر و دین آورد

بی تو خوش با تو هست بس ناخوش

در قدم کفرها و دینها نیست