چه شماری بسان پیرزنان

عمر بی یاد او همه بادست

دل که بی یاد اوست سندان اوست

در طریقت قدم بیفشردی

تا دهانت کند چو گل پر زر

تشنه دل کرد عاشق خود را

تا بود عزم و رای تو صایب

یاد کردن کسی که در پیش است