به خودش کس شناخت نتوانست

عقل حقش بتوخت نیک بتاخت

کرمش گفت مر مرا بشناس

به دلیلی حواس کی شاید

عقل رهبر ولیک تا درِ او

به دلیلی عقل ره نبری

فضل او در طریق رهبر ماست

ای شده از شناخت خود عاجز

چون تو در علم خود زبون باشی

چون ندانی تو سرّ ساختنش

وهمها قاصر است ز اوصافش

هست در وصف او به وقت دلیل

غایت عقل در رهش حیرت

عقل و جان را مراد و مالک اوست

عقل ما رهنمای هستی اوست

فعل او خارج از درون و برون

ذات او را نبرده ره ادراک

عقل بی کُحل آشنایی او

چه کنی وهم را به جُستنش حث

انبیا زین حدیث سرگردان