نقش دان درون دلها اوست

ذات او را مسلّم است قدم

تا ترا چشم تو به چشم نکرد

در شب و روز جلوه گر بودی

نقش بند قلم نگار قدم

مایه را کرده قابل صورت

صانع دست و آنچ در دست او

کعبهٔ شوق، ذات بی بدلش

تو همی عقل را چه پنداری

تو چو لعل از برون حقّه بهی

لعل بهر خزینه دارد شاه

لعل شاد از درون پرخونست

کوزه سیمین ببست بر دولاب