عنکبوتیش پرده دار شود

اژدهائی رضای او جوید

لعل او زیب فرش را شاید

سنگ در دست او گهر گردد

پای بر تارک زمانه نهد

زانکه درماند هرکه زین درماند

ناگهان بر صراط درمانی

تا ترا کوک و کوکنار دهد

گندمی زان میان برون آید

دیده تاب خراس و تف تنور

که نگه داشتش خدای خدای

او ترا بس تو کرده ای زو بس

گر ببندی تو پند من در گوش

آهوی دشت را شکست آری

از برای معاش و کسب خلاص

بیش بینم که بر سمیع و بصیر

آهنی و سگی به غارت داد