غزل شمارهٔ ۲۵۳
مسلم کن دل از هستی مسلم
دمادم کش قدح اینجا دمادم
نه زان می ها کز آن مستی فزاید
از آن می ها که از جانم کم کند غم
حریفانت همه یکرنگ و دلشاد
چو بسطامی و ابراهیم ادهم
جنید و شبلی و معروف کرخی
حبیب و آدم و عیسی مریم
می شوق ملک نوش از حقیقت
که تا گردد دل و جان تو خرم
