هر کرا در دل خمار عشق و برنایی بود

این منم زاری که از عشق بتان شیدا شدم

ای نگارین چند فرمایی شکیبایی مرا

مر مرا گفتی چرا بر روی من عاشق شدی

شد دلم صفرایی از دست فراق این جمال

آن که یک ساعت دل آورد و ببرد و باز داد

از سخنهای سنایی سیر کی گردند خود

از جمال یوسفی سیری نیابد جاودان