جان بابا تشنگی زد شعله بر جان العطش

تشنه کامی کرده حالم را پریشان العطش

یک مسلمان نیست تا آبی رساند بر لبم

شد زمین کوفه گویا کافرستان العطش

گر گلوی خشک خود را تر کنم ز آب دهان

دادا مردی را دهم با تیغ برای العطش

ما مگر اندر دیار کوفه مهمان نیستیم

الامامن زین کوفیان سست پیمان العطش

کار را بر آل پیغمر ز هر سو کرده تنک

آب کی بسته کسی بر روی مهان العطش

تشنگی دست و دلم را گر نیندازد ز کار

سازمان اندر جنگ کاخ کفر ویران العطش

در حرم دارد سکینه چشم اندر راه آب

چو نکنیم با خواهر بیتاب گریان العطش

ای پدر بر گو بلیلای ستمکش مادرم

شد ذبیحت در منی لب تشنه قربان العطش

چشمه چشمه جوی خون از چشمه های جوشنم

از دم شمشیر و تیر و تیغ و پیکان العطش

ای خلیل کربلا از آتش ظلم یزید

سوخت بر حال دلت گبر و مسلمان العطش

می کند (صامت) عزاداری برایت روز و شب

تا شفیع وی شوی در نزد یزدان العطش