ای عمو بر سر قاسم زوفا کن گذری

با همه لطف که در حق یتیمان داری

تا به زانو بگذاری سرم از مهر دمی

تا به پای تو نهم از پی دیدار سری

جانم از تن به سوی خلد شتابی دارد

پیشتر ز آنکه زند طایر جان بال و پری

مانده ام جان عمو در بر دشمن تنها

هر که مانند تو دارد غم والاگهری

ای عمو داد اجل خرمن عمرم بر باد

گشت قاسم به سوی گلشن جنت سفری

ای عمو خیمه زده ابر بلا بر سر من

همچو صامت بنما در غم من نوحه گری