زینت دوش نبی خاک سیه جای تو نیست

بسر خاک سیه منزل و ماوای ت ونیست

خاک عالم بسرم کز اثر تیر و سنان

جای یک بوسه من در همه اعضای تو نیست

شمر لب تشنه چشان رشته عمر تو گسیخت

مر ندید او اثر رنگ به سیمای تو نیست

قاصدی کو که فرستم دمی از کرب و بلا

در نجف باخبر از حال تو بابای تو نیست

شمر نگذاشت س از قتل تو معجر بسرم

کفنی بهر قد و قامت رعنای تو نیست

دادی ای شاه به میدان محبت سر خویش

از خدا غیر خدا هیچ تمنای تو نیست

زین جفاها که کنی که ای پسر سعد دغا

مگر از دود دل فاطمه پر وای تو نیست

ز غم بی کسیت شد جگر سنگ کباب

یک جوی رحم چرا بر دل اعدای تو نیست

گر بگویم که وداع علی اکبر پسرت

شاهدی بهتر از این چشم گهر زای تو نیست

نه برادر نه پسر تن به زمین سر بستان

نیست دردی که ز هر گوشه مهیای تو نیست

شمر نیلی کند از ظلم رخ دختر تو

مگر این سوخته دل دخت دل آرای تو نیست

تنت امروز چنین سرمه صفت می نگرم

باخبر خواهرت از امشب و فردای تو نیست

به جز از چشم من و چشمه زخم بدنت

خون فشان چشم کسی بهر تماشای تو نیست

غیر زنجیر که در بستن ما بسته کمر

هیچ کس نیست که دربند سر و پای تو نیست

خسروا (صامت) محزون ز عزایت شب و روز

کارزوئی به دلم غیر تمنای تو نیست