ای به محراب عبادت کشته از شمشیر کین یا امیرالمومنین

با خبر از تیغ بن ملجم تو بودی بر ملا یا علی آخر چرا

تا که ننماید کسی انکار از شق القمر بعد پیغمبر دگر

بود طوق بندگی بر گردنت از دادگر طوق شمشیر عمر

تو به راه دادگر اندر وفا جان می دهی جان به جانان می دهی

از جفا حسینت را به دشت کربلا با تمام اقربا

هر چه همی گفت ای لعینان سوختن یک قطره آب کس نمی دادش جواب

از دو جا آمد جدا دست از تن فرزند تو یعنی از دلبند تو

با یتیمان دلنوازیها تو می کردی ولی در زمانه یا علی

پا ز حکم «اکرم الضیف» نبی بیرون نهاد خولی کافر نهاد

شرم دارم از تو در دوران که گویم بی نقاب جانب بزم شراب

خسروا (صامت) نواخوان شد به گلزار عزا از غم آل عبا