جان به قربان وفایت یا حبیب بن مظاهر

طینت خاک تو را حق چون ز علیین سرشته

چون سرت عهد است کسر بار در گرو شد

خواستی اندر وطن سازی محاسن را خضابی

در هوای نفس گردد شوق جانبازی فزونی

بارور گشتی به ظل رافت نخل امامت

شوق دریانی به درگاه حسینت بود بر سر

چون تو بودی حافظ قرآن از آن رو شد به دوران