چه جای خنده که این خانه سست بنیاد است

که او ز بندگی روزگار آزاد است

هنوز صبح نگردیده کشته باد است

به احتیاط بزن مشت راکه فولاد است

که روزگار گهی صید و گاه صیاد است

که عندلیب صفت هر سحر به فریاد است

به هوش باش که در زیر تیغ جلاد است

چه جای ساختن قصر و باغ شداد است

نه در طریقه مستان نه زهد زهاد است

اجل بیا تو مدد کن که وقت امداد است

سخن اگرچه گرانتر ز پتک حداد است

کسی چگونه ز دور زمانه دلشاد است

هنوز طفل تو محتاج چوب استاد است