دوستی از من گمنام پی ضرب مثل

گرچه در عهده ابن ذره بی قدر نبود

لیک از غایت نادانی و در عین قصور

خامه برداشته و ساختم او را عنوان

عمره بیچاره جعل سال و مه و هفته و روز

عوض فایده زندگی و کسب و حیات

فضله از مخرج انعام نیفتاده هنوز

کوس کشتی زند از فرط طمع با سرگین

به سر و سینه و پا و شکم پهلو و دست

چون شود داخل منزل جعل خسته لنگ

اهل دنیا جعل و جیفه وی چون سرگین

هر کرامینگری در طلب عزت و جاه

گوهر عمر گرانمایه خود را کرده است

نه در افسوس طلب کردن عمر ماضی

گه در پیله وری در سفر شهر و بلوک

گهی از شرک خفی گه به عبادات جلی

هر دم از بهر گدایی ز پی لقمه نان

سر فرو برده به لذات جهان فانی

ز پی خوردن خون دل هر بیوه زنی

پی آبادی کاخ بدن خود مشغول

شود از روی محبت به عزازیل مرید

هر زمان پیرهنی پاره کند با چنگال

نفس در موسم اتفاق کند با چنگال

بره خواب و خور و بغی و ضلالت چالاک

گشته بازال جهان در طرب و عیش قرین

شیوه او ابدالدهر هوای زر و سیم

نکند زخم دل خسته دلیرا درمان

ناگهان حلقه زند بر در او قاصد مرگ

شهد در ذائقه او شود از هول شرنک

نهد اندوخته خویش و به زندان لحد

آنگه از خردل و خروار حساب کم و بیش

(صامتا) آمدن و رفتن این دیر خراب