عمر عزیز در طمع این و آن گذشت

بر بند بار جان که دگر کاروان گذشت

دیدی که آخر از سر آنها چسان گذشت

کز موقف حساب الهی توان گذشت

ای بس جوان که پیر نگشت و جوان گذشت

خواهد چو عاقبت به کهان و مهان گذشت

غافل مشو که زخم زبان از سنان گذشت

آنرا که بانک کوس ز هفت آسمان گذشت

گیرم که صیت جاه تو از قیروان گذشت

آخر بیاید از سر این خانمان گذشت

زان گنج شایگان بعبث رایگان گذشت

برک اجل بگو ز کدام آشیان گذشت

عمرت همین دو روزه بخواب گران گذشت

مارا تمام عمر به آه و فغان گذشت

گویند دم به دم که ز دنیا فلان گذشت

در موسم عبور بیاید از آن گذشت

بر آنکه داشت عمر فزون در جهان گذشت

بر آن که بود روز و شبش پاسبان گذشت

بر آن که بد ز ظلم تو اندر فغان گذشت

بر آنکه داشت عمر فزون در جهان گذشت

این قاصد اجل که بهر خاندان گذشت

بر نه سپهر دود از آن دودمان گذشت

بر آنکه داشت پیرهن پرنیان گذشت

گویی که برق سان و چو تیر از کمان گذشت

گر تلخ کام بودی و گر شادمان گذشت