معبود کائنات ز شاه و گدا تویی

آن کسی که بوده است و بود با بقا توئی

یاری دهنده همه در هر کجا توئی

دیان دین و حاکم یوم الجزا توئی

از راه توبه جانب خود رهنما توئی

بیگانگی ز ما و بما آشنا توئی

گوش زبان و چشم و دل و دست و پا توئی

بخشنده معاصی و جرم و عطا توئی

محتاج کی به فعل بد و نیک ما تویی

تا بر بساط کبر و ریا کبریا توئی

چن رو سیاه تر ز مس و کیمیا توئی

بگشا گر ز کار که مشکل گشا توئی

یا رب به دردهای نهانی دوا توئی

می بردمی پناه ولیکن خدا توئی

مقصود از نتیجه خوف و رجا توئی

بر خود ببین که رافع هر ابتلا توئی

بگذر ز ما که حامی آل عبا توئی

بر دوستان قرین بصدق و صفا توئی

رسوا مکن مرا که قدیم العطا توئی