شمارهٔ ۱ - کتاب المناجات با قاضی الحاجات

ای پرده پوش معصیت عاصیان تمام

بر درگه تو دیده امید خاص و عام

کار تو عفو بخشش و انعام روز و شب

شغل تو فضل و رحمت و اکرام صبح و شام

جز معصیت نکرده و خواهم ز تو بهشت

ای خاک بر سر من و این آرزوی خام

یا ساترالعیوب و یا غافرالذنوب

یا خالق العباد و یا باعث الانام

انشاتنی به فضلک یا منشی النفوس

احییتنی بصنعک یا محبی العظام

راضی مشو به شعله نیران شوم مقیم

یا در میان آتش سوزان کنم مقام

سازی اگر ترحم و در افکنی نظر

به ختم شود مساعد و کارم شود به کام

یا رب بهار عمر و جوانی تمام شد

خورشید عمر ساخته منزل به کنج بام

عمریست تا کشاکش نفس او فکنده است

مراغ اطاعت من گمگشته را بدام

از ما که غیر جرم و خطا سرنمی زند

گیرم که سازد از این بیشتر دوام

انعام عام تو مگر آخر بدل کند

این جرم مابه طاعت و این ننگ ما به نام

ورنه همین خجالت اعمال می کند

باغ بهشت و ملک جهان را به ما حرام

برداری ار حجاب ز افعال زشت ما

یا آوری بکرده ما دست انتقام

آن کسی که پرده پوش گناهان بود کجاست

یا آنکه از عذاب تو بخشد امان کدام

یا رب به حق جمله خاصان درگهت

یا رب به حق رتبه پیغمبر و امام

اول بهلوح کرده (صامت) بکش قلم

وانگه نمای منزل او وادی السلام

متن